na ciebie jeszcze w klinice! an43 7 - Sterroryzujesz mnie skalpelem i każesz się rozbierać? - zapytał z uśmiechem. - Hm, kuszące - złapała jego dłoń i przyciągnęła do piersi, wodząc palcami męża po swoim sutku. - Minęło już ponad sześć tygodni. Nie musimy czekać na oficjalne zielone światło od Susanny Podobał mu się ten pomysł. W zasadzie sam wpadł na niego wcześniej, ale siedział cicho. Nie chciał, by Milla pomyślała, że w głowie mu tylko seks. Teraz ucieszył się, że propozycja wyszła od niej, i poczuł nagłe pożądanie. Wtem spojrzał na zegarek i jęknął głośno. - Muszę być w klinice za dziesięć minut! Na pewno ludzie już ustawili się w kolejce pod drzwiami gotowi czekać cierpliwie, godzinami, na wizytę u doktora. Poza tym był przecież chirurgiem, a za pół godziny miał planowy zabieg do wykonania. Czuł wprawdzie, że jemu w tej sytuacji wystarczyłoby na seks jakieś dziesięć sekund, ale Milla na pewno potrzebowała zdecydowanie więcej czasu. - No to do wieczora - uśmiechnęła się do niego żona. - Postaram się, żeby Justin nie spał za dużo w dzień. Będzie zmęczony i uśnie wieczorem. - Dobry plan - David wstał i sięgnął po kluczyki. - Co na dzisiaj planujesz? - Niewiele. Chcę pójść na targ, zanim zrobi się za gorąco. - Weź kilka pomarańczy - miał ostatnio dziwną ochotę na pomarańcze; organizm pewnie domagał się witaminy C. Skutek zbyt an43 8 długiego przebywania na sali operacyjnej. Pochylił się, by pocałować Millę i musnąć delikatnie policzek synka. - Opiekuj się mamusią - szepnął do niego i wyszedł. Milla poleżała jeszcze w łóżku, rozkoszując się ciszą i spokojem. Piękny moment; w tej konkretnej chwili nikt niczego od niej nie chciał. Myślała, że jest przygotowana do macierzyństwa, ale nie wiedziała jednego: że opieka nad dzieckiem to praca bez przerwy Kiedy Justin był nakarmiony i przewinięty, Milla miotała się po mieszkaniu, próbując nadgonić wszystkie inne zaległości. Była przy tym tak zmęczona, że czuła, jakby jej nogi grzęzły w błocie. Od miesięcy nie przespała porządnie całej nocy Dokładnie od jakichś czterech miesięcy, kiedy dziecko w jej brzuchu urosło na tyle, by radośnie uciskać jej pęcherz, i musiała co pół godziny biegać do toalety I tak było nieźle, bo pęcherz uciskają dzieci ułożone nisko, w przeciwnym wypadku, jak twierdziła Susanna, Milla miałaby kłopoty z uciskiem na przeponę i z oddychaniem. No cóż, macierzyństwo nie było czymś bajkowym. Wspaniałym, ale na pewno nie bajkowym. Czuła, że bezwiednie się uśmiecha, patrząc na swego śpiącego syna. Był taki cudowny Każdy tak mówił, widząc jego jasne włoski, niebieskie oczka i różowe usteczka. Był niemal jak dziecko z reklamy Gerbera: idealne, nierzeczywiste, patrzące z milionów butelek i słoiczków, które stały na półkach sklepów całego świata. Millę